Bij autostereoscopische schermen is geen speciale bril nodig om tv beelden in 3D te bekijken. Er bestaan diverse technieken om dit realiseren en ervindt nog volop ontwikkeling plaats op dit gebied.
De helft van de pixels op een autostereoscopische televisie geeft het beeld van het rechteroog weer en de andere 
helft het beeld voor het linkeroog. De twee verschillende beelden worden naar een afzonderlijk deel van de ruimte gestuurd (zie bijgaande illustratie). Wanneer de kijker zich op het juiste punt in de ruimte bevindt dan wordt het totaalbeeld in 3D waargenomen.
Het grote voordeel hiervan is natuurlijk dat je kunt kijken zonder bril. Een nadeel is dat de resolutie niet optimaal is omdat het scherm de pixels verdeeld over de ogen. Indien het scherm een hoge resolutie heeft dan hoeft dit echter geen probleem te zijn.
Een ander nadeel is het feit dat de kijker op één vaste plek in de kamer moet zitten. Hierdoor is het niet mogelijk om met meerdere personen op een plek naar keuze 3D tv te kijken. Een oplossing die hiervoor gevonden is betreft ‘eye-tracking’ (het zoeken naar de ogen). Door middel van een camera in de tv kan die bepalen waar we ons in de ruimte bevinden om daar de beelden naartoe te projecteren.
Daarnaast zijn er technieken die verschillende ‘kijk-zones’ mogelijk maken. Alleen als iemand zich binnen die zone in de kamer bevindt dan kan het 3D beeld waargenomen worden. Hoe meer kijkzones de tv kan genereren hoe beter dit natuurlijk is.
> 3D televisie: hoe werkt het?
> 3D televisie: wat heb je nodig?
> Techniek 3D televisie: polarisatie
> Techniek 3D televisie: Shutter glasses (alternate frame sequency)
> Techniek 3D televisie: zonder bril, autostereoscopic displays
