Om te begrijpen hoe een televisie beelden in 3D kan weergeven is het goed om te weten hoe het kan dat wij mensen 
de wereld om ons heen in 3D kunnen zien. Dit heeft alles te maken met het feit dat we twee ogen hebben die enkele centimeters van elkaar verwijderd zijn. Elk oog vangt een ander beeld op van de omgeving en zo ontvangen onze hersenen twee beelden vanuit een verschillend perspectief. Van deze beide beelden wordt één totaalbeeld in 3D gemaakt. Overigens gebruiken onze hersenen meer informatie voor het inschatten van diepte (o.a. de manier waarop onze ogen focussen om scherp te zien en de relatieve beweging tussen objecten).
Elk oog een ander beeld
Bij ‘gewoon’ tv kijken zien onze ogen hetzelfde beeld op de televisie. Om beelden in 3D te kunnen zien is het, net als in het echt, van belang dat onze beide ogen elk een ander beeld te zien krijgen vanuit een ander perspectief. De tv dient dus twee beelden weer te geven en elk beeld dient door één van onze ogen opgevangen te worden.
Om dit mogelijk te maken bestaan verschillende technieken.
> 3D televisie: hoe werkt het?
> 3D televisie: wat heb je nodig?
> Techniek 3D televisie: polarisatie
> Techniek 3D televisie: Shutter glasses (alternate frame sequency)
> Techniek 3D televisie: zonder bril, autostereoscopic displays
